Ανεξάρτητα από τις θρησκευτικές πεποιθήσεις του κάθε ανθρώπου, η εικονογραφία της Μεγάλης Εβδομάδας εντυπωσιάζει. Μεγάλοι ζωγράφοι έχουν απεικονίσει έθιμα που σχετίζονται με την ορθόδοξη λατρεία σε έργα τους και εγείρουν συναισθήματα.  

Ένα από αυτά τα έργα είναι η «Μεγάλη Παρασκευή» (Στολισμός Επιταφίου) του Θεόδωρου Ράλλη (1852-1909). Το έργο παρέμεινε αθέατο για περισσότερο από 75 χρόνια. Αγοράστηκε στο Παρίσι το 1935 και πέρασε, από χέρι σε χέρι, σε τρεις γενιές. Ο τελευταίος του ιδιοκτήτης αποφάσισε να πουλήσει τον πίνακα διά πλειοδοσίας. 

Το έργο πρόκειται για ελαιογραφία σε καμβά, στην οποία απεικονίζεται το εσωτερικό μιας εκκλησίας κατά τη διάρκεια των προετοιμασιών για το Πάσχα, δηλαδή από τη Μεγάλη Πέμπτη προς τη Μεγάλη Παρασκευή. Τέσσερα κορίτσια στολίζουν μαζί έναν Επιτάφιο με λουλούδια, ενώ δύο ιερωμένοι συζητούν λίγο πιο πέρα. Τα δύο νεαρά κορίτσια και η μια μεγαλύτερη σε ηλικία που στολίζουν τον Επιτάφιο, εικονίζονται με παραδοσιακές ενδυμασίες. Η κοπέλα που φέρνει τα άνθη παραπέμπει σε άλλα έργα του ζωγράφου, π.χ. Προσφορά στην Παρθένο. Το έργο, που ολοκληρώθηκε το 1893, αποδίδει με πιστό τρόπο και αυθεντική ατμόσφαιρα το έθιμο του στολισμού του Επιταφίου και παρόλο που θεωρήθηκε "γοητευτικό" από αρθρογράφους και τεχνοκρίτες εκείνης της εποχής, η σκηνή θεωρήθηκε περισσότερο "θεατρική". 

Λίγα λόγια για τον Θεόδωρο Ράλλη

Από μεγάλη οικογένεια της Χίου, εργάστηκε για σύντομο διάστημα στον εμπορικό οίκο Ράλλη-Μαυρογιάννη στο Λονδίνο, εγκατέλειψε όμως την επιχειρηματική καριέρα και εγκαταστάθηκε μόνιμα στο Παρίσι. Εκεί σπούδασε ζωγραφική κοντά στον ακαδημαϊκό δάσκαλο και καλλιτέχνη Jean-Leon Gerome. Το 1873 έλαβε μέρος στο Σαλόν των Απορριφθέντων. Από το 1875 και έως το τέλος της ζωής του συμμετείχε ανελλιπώς στα επίσημα γαλλικά Σαλόν, στις Παγκόσμιες Εκθέσεις στο Παρίσι (1878, 1889 - αργυρό μετάλλιο, 1900 - εκτός συναγωνισμού, μέλος της κριτικής επιτροπής του ελληνικού τμήματος) αλλά και σε πολλές άλλες εκθέσεις εντός και εκτός Γαλλίας. Επισκέφτηκε επανειλημμένως την Ελλάδα καθώς και πολλές χώρες της Ανατολής, αντλώντας θέματα για τους πίνακές του. Διατηρούσε εργαστήριο και στο Κάιρο, όπου περνούσε τους χειμερινούς μήνες από το τέλος της δεκαετίας του 1880 έως το 1904, αναπτύσσοντας αξιόλογη καλλιτεχνική δραστηριότητα, στην οποία περιλαμβάνεται και η οργάνωση ετήσιων καλλιτεχνικών εκθέσεων. Το 1900 τιμήθηκε με το παράσημο του Ιππότη της Λεγεώνας της Τιμής. Το 1910 η Εθνική Πινακοθήκη αποδέχτηκε το Κληροδότημα Ράλλη, ένα χρόνο αργότερα απονεμήθηκε για πρώτη φορά το Βραβείο Θεόδωρου Ράλλη στο Παρίσι, ενώ το 1912 διεξήχθη στην Ελλάδα ο πρώτος Ράλλειος Διαγωνισμός.