Τη βιβλική ιστορία της Ιουδίθ/Ιουδήθ έχουν φιλοτεχνήσει αρκετοί ζωγράφοι, καθώς τα βιβλικά θέματα - και όχι μόνο - αποτελούν πηγή έμπνευσης για τους καλλιτέχνες. Ένας από αυτούς τους ζωγράφους ήταν και ο Ιταλός ζωγράφος της Αναγέννησης, Giorgio Barbarelli da Castelfranco ή πιο γνωστός ως Giorgione.

Σύμφωνα με την ιστορία, η Ιουδήθ ήταν μια νεαρή Εβραία χήρα, που θέλησε να σώσει το λαό της από την επίθεση των Ασσυρίων. Για να το πετύχει αυτό, πλύθηκε με το ελάχιστο νερό που είχε απομείνει στην πόλη, αρωμάτισε το σώμα της με το πιο ακριβό μύρο, χτένισε περίτεχνα τα μαλλιά της και φόρεσε τα ομορφότερα ρούχα και κοσμήματα. Επιθυμούσε με την εμφάνισή της να αποπροσανατολίσει τον οποιονδήποτε χρειαζόταν για να καταφέρει να πετύχει τον στόχο της - να σώσει τους Ιουδαίους. Η νεαρή γυναίκα πήγε στο στρατόπεδο και παρουσιάστηκε στον στρατηγό των Ασσυρίων, Ολοφέρνη, ως μια σεμνή ιέρεια της πόλης που είχε αγανακτήσει με τα όσα συνέβαιναν. Μάλιστα, προσφέρθηκε να τον βοηθήσει με την κατάληψη της πόλης ώστε να λάμβανε τέλος όλη αυτή η κατάσταση. Ύστερα από ένα γεύμα με αρκετό κρασί, ο Ολοφέρνης ¨"βυθίστηκε" σε λήθαργο. Και τότε ήταν που η Ιουδήθ βρήκε την κατάλληλη ευκαιρία για να ολοκληρώσει το σχέδιό της. Χωρίς κανέναν ενδοιασμό, έπιασε το κεφάλι από τα μαλλιά και με το σπαθί του, τον αποκεφάλισε.

Στον πίνακα του Giorgione (1495-1500), βλέπουμε τη στιγμή που η πανέμορφη Ιουδήθ έχει αποκεφαλίσει τον Ολοφέρνη, και πατάει με το ένα της πόδι το κεφάλι του στρατηγού - που ορισμένοι θεωρούν πως απεικονίζεται ο καλλιτέχνης - αποπνέοντας μια αίσθηση θριάμβου και ικανοποίησης για την πράξη που είχε μόλις τελέσει. Ο λαός της θα ήταν πλέον ελεύθερος και τα δεινά θα έμεναν πίσω.   

Ο πίνακας αγοράστηκε το 1772 από τη Μεγάλη Αικατερίνη από τη συλλογή Crozat, στην οποία είχε ενταχθεί ως έργο του Ραφαήλ. Τον 19ο αιώνα αποδόθηκε στον Αλεσάντρο Μορέτο και το 1891 ο μελετητής Giovanni Morelli αποφάνθηκε ότι πρόκειται για έργο του Giorgione. Σήμερα, το διάσημο αυτό έργο φιλοξενείται στο Μουσείο Ερμιτάζ της Αγίας Πετρούπολης.